Zaawansowane szukanie

Strona główna / Ĺťycie społeczne w Rembertowie / Organizacje społeczne i zawodowe / "ZAKROCZYMIACY" / Historia obozu Najpopularniejsze zdjęcia  Ostatnio dodane zdjęcia  Ostatnio dodane komentarze  Rejestracja Użytkownik: Hasło: Zalogować automatycznie przy następnej wizycie? » Zapomniałem hasła » Rejestracja Losowe zdjęcie Przedszkole w Rembertowie, 1936 Komentarzy: 0 Gość Historia obozu Historia obozu Komentarz: Wiadomo Ĺźe z Zakroczymia transport RembertowiakĂłw trafił do Poznania, gdzie część pracowała przez jakiś czas, reszta zaś trafiła do Piły, gdzie takĹźe została podzielona i teĹź pracowała np. w elektrowni. Z Piły duĹźa grupa RembertowiakĂłw, prawie wyĹ‚Ä cznie pieszo, została wysłana do Pennnemunde na wyspie Uznam . W czasie transportĂłw zdarzały się ucieczki. Jeszcze przed Zakroczymiem uciekli m.in. Stefan i Mietek Urbańczyk, a z Zakroczymia Stanisław Ĺťabski i jego szwagier Michał Szpringer Takich RembertowiakĂłw na pewno było więcej. Po wojnie powstał Oddział RembertĂłw Koła ZBOWiD Byłych WięźniĂłw Twierdzy Zakroczymskiej, ktĂłrego szefem był chyba pan Piotr Zapart. W komitecie Byłych WięźniĂłw Twierdzy Zakroczymskiej byli teĹź m.in. Panowie: J.Witarowski; Z.Madaliński; St.Ĺťabski; B.Zapalski; Z.Szałajski; M.Brodowski; S.Zelman; Cz.Sobolewski; J. Kubicki; St. Sak; Ĺťebrowski; F.Karczmarek; K.Przyłuski; J.Kozioł; T.DÄ bski; E.Szac; J.Walczak; Adamski; Wł.Fijałkowski; Ludwiczak; Nałęcz - wszyscy byli mieszkańcami Rembertowa. Data: 24.10.2008 12:50 Wyświetleń: 34237 Ocena: 5.00 (6 głosów) Dodał: tadbro -- 5 4 3 2 1 Autor: Komentarz: kostrzewski Maciej z ZAKROCZYMIA Gość HISTORIA OBOZU MĂłj ojciec: Ryszard Kostrzewski, i jego dwie siostry, Krystyna oraz Celina byli jednymi z głównych organizatorĂłw pomocy udzielanej więżniom tzw. " Twierdzy Zakroczymskiej"- czyli Fortu nr.1 Twierdzy Modlin, przez mieszkańcĂłw Zakroczymia i 36-ciu okolicznych wiosek w tragicznych dniach Powstania Warszawskiego. Na czym to polegało? Otóş zakroczymiacy widzieli pędzonych głodnach, wycieńczonych mężczyn. Byli Oni w samych koszulach, podkoszulkach, zabierani byli bowiem z domost w nocy i nie wszyscy zdÄ Ĺźyli się odziać. Aresztowani byli wĂłwczas wszyscy mężczni od 14-tego do 60-ego roku Ĺźycia z miejscowości dookoła W-wy. Aresztowania te miały na celu zapobieĹźenie dopływu do sił powstańczych nowych zasobĂłw ludzkich. Do eskortowanej przez essesmanĂłw kolumny ludzi podchodzili mieszkańcy mijanych miejscowości zadajÄ c pytania jak rĂłwnieĹź podajÄ c biednym męczennikom wode, papierosy czy teĹź coś do jedzenia. TuĹź przed Fortem w maleńkiej wiosce Gałachy było podobnie. Moja rodzina przed wojnÄ miała kuzynĂłw w Rembertowie- Ĺťbikowskich. A więc siĹ‚Ä rzeczy wypytywali o nich. Na szczęście nie było ich w kolumnie. Ale tak to się zaczęło. Ci biedni ludzie, zapędzeni do zakroczymskiego fortu w zamyśle niemieckich bandytĂłw mieli zginÄ Ä‡ strasznÄ Ĺ›mierciÄ głodowÄ i z pragnienia, bowiem niemcy nie przewidzieli dla nich Ĺźadnej aprowizacji, gdyĹź nawet dozorujÄ cy wachmani mieli kłopoty z zaopatrzeniem. Wtedy , sami przeciez zabiedzeni mieszkańcy postanowili pomĂłc. ZnajÄ ca bardzo dobrze jęz. niemiecki/ przed wojna skończyła liceum/ wielkiej urody i pełna osobistego uroku: Krystyna Kostrzewska poprosiła komendanta lagru aby zezwolił na skromnÄ choćby pomoc biednym nieszczęśnikom. Był to przecieĹź rok 1944-szkopy po tęgim laniu na froncie wschodnim spuścili z tonu,i pewnie dlatego lagerkomendant przystał na prośbę. Postawił jednak warunki; moĹźna pomagać tylko członkom swoich rodzin. Istała się rzecz niebywała; ta olbrzymia rzesza więżniĂłw była bez wyjÄ tku blisko "spokrewniona" z zakroczymiakami. Wywoływany z nazwiska więzień otrzymywał cos do jedzenia, ale teĹź rzucał kartkę z nazwiskiem innego współwiężnia, aby i ten mĂłgłbyć zaopatrzony przez swoich nowych kuzynĂłw. Gotowano zupy, ktĂłre następnie w bekach przywoĹźono pod bramę obozu. PrzywoĹźono słomę/więżniowie spali pod gołym niebem i na gołej ziemi/, dostarczano ubrania, papierosy i wszystko czym tylko mogli się podzielić sami przecieĹź ubodzy zakroczymianie. Wtedy to powstała samorzutnie tzw.'" Rodzina Zakroczymska" Jak pokazało Ĺźycie piękniejsza i trwalsza niĹź naturalne rodziny. Uratowani Więżniowie postanowili się odwdzięczyć i odbudować zniszczonÄ przez okupanta zakroczymskÄ SZkołę PodstawowÄ /szkoła była oddana do uĹźytku w 1932 roku/ Pod przewodnictwem wspaniałego człowieka/Rembertowiaka/ Pana Piotra Zaperta dokonano tego cudu. W latach 1946-50, kiedy to w zniszczonej Polsce brakowało dosłownie wszystkiego, Ci cudowni Ludzie dotrzymali danego słowa. Jak znam Ĺźycie gdyby nie Oni Zakroczym nigdy nie miał by tak pięknej szkoły. Kiedyś bardzo o tym pamiętaliśmy, ale cóş ludzka pamięć krĂłtkÄ jest- dziś juĹź prawie zapomnieliśmy.......W swoim prywatnym muzeum zwanym ; Garnizon Nowowilejka pamiętam o tym " cudzie "i jego TwĂłrcach, zbieram wszystko co dotyczy tego okresu. Pamiętam jak odwiedzajÄ cych nas członkĂłw Komitetu Odbudowy SZkoły Pomnika Wdzięczności - samorzutnie jako dzieciaki nazywaliśmy Wujkami- to dalej była rodzina, szkoda Ĺźe takich dziś juĹź niema. Pozdrawiam "rembertowiakĂłw'' i zapraszam do Zakroczymia i " Nowowilejki ". 17.02.2009 14:48   Kostrzewski Maciej Gość akroczymskiej. Witam, chciałbym z wielkÄ radościÄ poinformować Państwa iĹź w centrum Zakroczymia / ktĂłre bardzo zmieniło się ostatnio na korzyść/ w dniu 15 listopada 2009 roku został odsłonięty pomnik- obelisk ku Czci Rodziny Zakroczymskiej, tj. tych wszystkich ktĂłrzy w czasie hitlerowskiej nocy zwiÄ zani byli więzami braterstwa,pomocy i niesamowitego oddania brata Polaka bratu POlakowi. Tym samym zamknięty został wspaniały rozdział napisany krwiÄ , męczeństwem i oddaniem naszych rodzicĂłw ibliskich z Zakroczymia, Rembertowa i innych miejscowości zwiÄ zanych z tÄ tragediÄ sprzed lat. Zapraszam wszystkich PotomkĂłw tamtych cudownych Ludzi z Rembertowa do odwiedzenia Zakroczymia i tego szczegĂłlnego miejsca na chwilę zadumy i modlitwy przed obeliskiem. Pozdrawiam, fotki będÄ trochę póşniej. 03.12.2009 16:28   tadbro Użytkownik Data: 22.09.2008 Komentarzy: 48 W podzięce mieszkańcom Zakroczymia W imieniu wszystkich rembertowian, ktĂłrych ojcowie i wujowie (czasami dziadkowie lub pradziadkowie) przeszli przez piekło obozu w Zakroczymiu, dziękuję wszystkim mieszkańcom Zakroczymia i okolic za okazanÄ im ludzkÄ pomoc, ktĂłra wtedy była wielkim bohaterstwem. SzkoĹ‚Ä , kĂłrÄ ufundowali dawni więźniowie obozu zakroczymskiego, jest tylko SYMBOLEM , ktĂłry nie wyrazi to całej wdzięczności jakÄ tacy jak mĂłj ojciec i wszyscy inni "Zakroczymiacy z Rembertowa chcieliby wyrazić. Wiem to stÄ d , Ĺźe często u nas w domu, pod przewodnictwem Pana Piotra Zaparta odbywały się zebrania Komitetu ZałoĹźycielskiego Koła ZakroczymiakĂłw z Rembertowa, ktĂłrym przyglÄ dałem się jako dziecko. Dopiero trochę później poznałem te dzieje. RĂłwnieĹź dziękuję Panu Maciejowi Kostrzewskiemu za Jego osobiste zaangaĹźowanie w sprawę pamięci o Obozie w Twierdzy Zakroczymskiej. Tadeusz Brodowski 03.12.2009 20:30 maciej kostrzewski Gość rocznica Witam, bardzo długo nie byli zakroczymianie na grobie swojego dobroczyńcy - Pana Piotra ZAPARTA. Ale 12 grudnia br. w 45-tÄ rocznicę śmierci tego wielkiego Człowieka oficjalna delegacja na czele z PrzewodniczÄ cÄ Rady Gminy ZłoĹźyła wiÄ zankę kwiatĂłw na mogile. Zostawiliśmy teĹź proporczyk pamiÄ tkowy z wizerunkiem zakroczymskiego baranka. Przyrzekliśmy teĹź sumiennie bywać u Pana Piotra chociaĹź raz w roku. Napewno dotrzymamy słowa. CZEŚĆ TWOJEJ PAMIĘCI! Chciałbym poinformować takĹźe Państwa iĹź kilka dni wcześniej poĹźegnaliśmy na zawsze ostatniego członka Rodziny Zakroczymskiej a jednocześnie jednego z głównych inicjatorĂłw tej szlachetnej idei - PaniÄ Krystynę KostrzewskÄ - Bulej. Zmarła miała 89 lat Były kwiaty i poĹźegnalne słowo od Burmistrza Gminy. 20.12.2010 19:28   Poprzednie zdjęcie: Twierdza Zakroczymska

Materiały zdjęciowe użyte na stronie dawnyrembertow.pl pozostają własnością ich właścicieli
i zostaly użyte jedynie w celach edukacyjnych.
Powered by 4images 1.9
Translation by Paweł Szybiak
Copyright © 2002 4homepages.de